«As sílabas do mundo» é unha aposta militantemente figurativa
de Luís Rei Núñez que, despois de «Estrela do norte» sae
ao encontro das lectoras e dos lectores coa ambición
-ese imposible viable- de ofrecerlles un espello onde tamén
quede reflectida a súa alma. É unha poesía que rende
a obediencia debida aos sentimentos, que constata a simetría
entre a celebración e o laio, e que emparella clasicismo
e modernidade.
